Οι αιχμάλωτοι ειρήνης και οι αρένες της δημοσιότητας - Η απίστευτη αναλγησία απέναντι στη σοβαρά πάσχουσα Βίκυ Σταμάτη

"Δεν νομίζω ότι το μέτρο ενός πολιτισμού είναι 

πόσο ψηλά είναι τα κτίρια του από μπετόν,

αλλά μάλλον πόσο καλά έχουν μάθει οι πολίτες του

να σχετίζονται με το περιβάλλον τους 

και τον συνάνθρωπό τους"

Chippewa

Ένας άνθρωπος με αλυσίδες είναι αιχμάλωτος.
Αιχμάλωτος πολέμου εν καιρώ πολέμου, αιχμάλωτος ειρήνης εν καιρώ ειρήνης.

Ο αιχμάλωτος όσο ισχυρός κι αν ήταν πριν, μετά την αιχμαλωσία του καθίσταται αδύναμος.
Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας κρίνεται από τη συμπεριφορά της στα αδύναμα μέλη της. Έτσι λένε.

Οι αιχμάλωτοι ειρήνης μπορούν να έχουν διαπράξει σοβαρά παραπτώματα.
Όπως και οι αιχμάλωτοι πολέμου, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους έχουν διαπράξει φόνους, νόμιμους μεν, εν ψυχρώ δε.

Ένας άνθρωπος με αλυσίδες, ένας αιχμάλωτος, είναι ένας αντίπαλος που έχει γονατίσει, κάποιος που έχει πέσει. Δεν μπορεί να αντεπιτεθεί.
Ένας πολιτισμένος αντίπαλος θα σταματήσει να τον χτυπά.

Διεθνείς κανονισμοί και οργανισμοί επιλαμβάνονται της προστασίας των αιχμαλώτων πολέμων. Κράτη που παραβιάζουν τα δικαιώματά τους χαρακτηρίζονται αυταρχικά και καταγγέλλονται.

Για τους αιχμαλώτους εν καιρώ ειρήνης δε φαίνεται να υπάρχει η ίδια ευασθησία.

Για βδομάδες τώρα παρακολουθούμε τη διαπόμπευση των αιχμαλώτων της χρυσής αυγής στα κανάλια αλλά και σε ιστολόγια.
Για βδομάδες τώρα οι ειδήσεις των καναλιών "κοσμούνται" με σκηνές μαυροφορεμένων μασκοφόρων που σέρνουν ως ζωντανά σε τσιγγέλια τους αιχμαλώτους τους.
Για βδομάδες τώρα τηλεπαρουσιαστές διαγκωνίζονται στη λαφυραγώγιση της αιχμαλωσίας τους.

Δεν ορρωδούν σε τίποτα. 
Με έκπληξη διάβασα ότι η Βίκυ Σταμάτη, σύζυγος του καταδικασθέντος πρώην υπουργού Άμυνας, ενόσω ήταν προφυλακισμένη 
υπεβλήθη σε διπλή μαστεκτομή, ότι είχε επιπλοκές μετά από μετάγγιση αίματος που ακολούθησε, 
ότι είναι μητέρα μικρού παιδιού το οποίο μεγαλώνουν στο χωριό οι γονείς της που είναι υπέργηροι (η μητέρα της πάσχει από καρκίνο και η γιαγιά της έχει πεθάνει από καρκίνο)
και ότι μετά την καταδίκη της σε 12ετή κάθειρξη 
(δεν της αναγνωρίστηκε ούτε το ελφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου που αναγνωρίζεται σχεδόν σε όλους που έχουν διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα)
κρατείται στο ψυχιατρείο στο Δαφνί, 
δεν έχει καν επαφή με το περιβάλλον και της χορηγούνται ισχυρά ψυχοφάρμακα σε θάλαμο με πάρα πολλούς άλλους σοβαρά ασθενείς.

Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά το βάσανο δικού μου ανθρώπου με καρκίνο, 

τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας του μετά από κάθε στενόχωρη κατάσταση, 

την οποία βίωνε υπέρμετρα

και την απίστευτη αγωνία του τι θα απογίνουν τα (ενήλικα) παιδιά του 

(ακόμη κι όταν σπαραζόταν από σπασμούς λόγω σηψαιμίας από ιατρικά λάθη κατά την τελευταία του παρηγορητική εγχείρηση),

δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που διάβασα. 

Δεν μπορώ να πιστέψω πώς για έναν τόσο βαριά πάσχοντα άνθρωπο εκδηλωνόταν τόση χαιρεκακία στα κανάλια και σε ιστολόγια τόσο καιρό, 

πως δεν βρέθηκε κανείς, κανένας φορέας, καμία ΜΚΟ, να στηλιτεύσει την ανάλγητη στάση των δικαστών της.

πως δεν βρέθηκε κανείς να στηλιτεύσει την έμμεση καταδίκη του ανήλικου παιδιού της.

Μετά διάβασα σε διαδικτυακή εφημερίδα για τη διερευνηθείσα το 2010 και βεβαιωθείσα το 2011 φοροκλοπή 70 περίπου εκατομμυρίων ευρώ από τον πλουσιότερο έλληνα εφοπλιστή, τον Γ, Προκοπίου, για τα 120 αδήλωτα ακίνητά του και για πρόστιμο 40 εκατομυρίων ευρώ, βλ. Εδώ και Εδώ.

Δεν αντελήφθηκα να ασχολήθηκαν τα ΜΜΕ, έντυπα και τηλεοπτικά, για την κλοπή αυτή.

Ούτε βρήκα τίποτα για το θέμα στην αναζήτησή μου στις κομματικές εφημερίδες της αντιπολίτευσης, Η πληροφορία διέρρευσε από τη Γερμανική εφημερίδα Stern. 

Δεν διάβασα τίποτα σχετικά με άσκηση δίωξής του εφοπλιστή από την δικαιοσύνη (σύμφωνα με το νόμο φοροκλοπή πάνω από 150.000 ευρώ αποτελεί κακούργημα, βλ.Εδώ) για βεβαιωμένη κλοπή πολύ μεγαλύτερης κλίμακας από την ελλιπώς τεκμηριωμένη κλοπή του συζύγου της Β. Σταμάτη.

Ούτε διάβασα για παραπομπή της συζύγου του εφοπλιστή και των παιδιών του για συνέργεια στην κλοπή αυτή.

Αντ αυτού πληροφορούμαστε ότι μεθοδεύεται η παραγραφή της φοροκλοπής του, βλ. Ν.Νικολόπουλος:«Ποιός έδωσε εντολή να θαφτεί 70.000.000€ φοροδιαφυγή του εφοπλιστή Προκοπίου;»

και ότι ο εφοπλιστής αυτός συνόδευε τον Σαμαρά στο ταξίδι του στο Κατάρ  (1), (2) 

Οι εξουσίες χρειάζονται εξιλαστήρια θύματα για να χειραγώγήσουν αυτούς που αντιλαμβάνονται ως υπήκοους τους.

Εμείς;

___________________________

(1) Στις 4 Απριλίου 2011 η τρίτη μεγαλύτερη ελληνική ναυτιλιακή εταιρεία μεταφορών με πλοία τάνκερ (του πλουσιότερου έλληνα εφοπλιστή Γ. Προκοπίου)  παρέλαβε από την Ανατολική Λιβύη με μεσάζοντα το Κατάρ αργό πετρέλαιο αξίας 120 εκατ. που θα κατατίθετο στον λογαριασμό των ανταρτών, βλ. Bloomberg

(2) Ο Πρωθυπουργός με 59 επιχειρηματίες και τους υπουργούς Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, Άμυνας, Πάνο Παναγιωτόπουλο, τους υφυπουργούς Ανάπτυξης, Νότη Μηταράκη και Περιβάλλοντος, Μάκη Παπαγεωργίου πραγματοποιούν από τις 29/1 διήμερη επίσκεψη στο Κατάρ με στόχο την ανάπτυξη συνεργασιών για επενδύσεις αλλά και την ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής επιχειρηματικότητας.

Ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου είναι το ... παράδειγμα της εξωστρέφειας της ελληνικής επιχειρηματικότητας, ο οποίος αφού δεν δήλωνε εισόδημα για 120 ακίνητα, έφαγε πρόστιμο-μαμούθ 40 εκατομμυρίων Ευρώ από το ΣΔΟΕ για φορολογικές παραβάσεις. Όταν κλήθηκε να το πληρώσει, πολύ απλά εκείνος μετέφερε στην Ελβετία 600 εκατ. Ευρώ σαν προειδοποίηση ότι θα μεταφέρει όλες τις εταιρείες του στο εξωτερικό αν τον ξαναενοχλούσε η Εφορία και το Ελληνικό κράτος, όπως αναφέρει το περιοδικό Stern και το Βήμα.

Ο Αντώνης Σαμαράς και η συγκυβέρνηση των Βενιζέλου και Κουβέλη«επιβραβεύουν» τον εφοπλιστή, που του έχει επιβληθεί πρόστιμο για φορολογικές παραβάσεις, με τον Αστέρα Βουλιαγμένης και την συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο του στη φάση που γίνονται διαπραγματεύσεις για την πώληση του και έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την συμμετοχή στην αγορά του.

Το σχέδιο στημένο αριστοτεχνικά με τον κολλητό φίλο του Αντώνη Σαμαρά και πολιτική επιλογή, Αλέξανδρο Τουρκολιά, το νέο ισχυρό αφεντικό της Εθνικής Τράπεζας να διαπραγματεύεται την πώληση με την εταιρεία «Dynacom Tankers Management» του εφοπλιστή Προκοπίου, βλ. Εδώ.

Όταν οι μεγάλοι στα λόγια αποδεικνύονται μικροί στα έργα - Ο Πάμπλο Πινέδα, ο Δάσκαλός του και ο Άρθουρ Μίλερ

Α. Η διδασκαλία ενός ΔΑΣΚΑΛΟΥ με σύνδρομο Down 
και του άγνωστου δασκάλου του 

Από την ιστοσελίδα  http://www.palmografos.com/ με τίτλο:

 Πάμπλο Πινέδα: Η συνέντευξη του πρώτου δασκάλου με Σύνδρομο Down

Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος. Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο: στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο. Η WELT ON LINE μίλησε με τον Πινέδα για τη μάθηση, την “καθυστέρηση” και για τα υπερπροστρατευμένα παιδιά.

Ο Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές του παιδαγωγού και αυτό το Μάρτη έκανε την πρακτική εξάσκηση στην Κόρδοβα. Ο Πινέδα αυτήν την εποχή προετοιμάζεται για τις εξετάσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος και του μένουν μόνο τέσσερις εξετάσεις για να τελειώσει τις σπουδές του στην ψυχολογία και παιδαγωγικά. Στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Μάλαγκα στα τέλη Απρίλη προβλήθηκε η ταινία «Και εγώ επίσης» που είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του Πινέδα και στην οποία ο ίδιος κρατά τον βασικό ρόλο: Ζωή, Αγάπη, Λύπη και Χαρά κατά τη διάρκεια των σπουδών. Με τον Πινέδα μίλησε ο Jan Marot.

 WELT ONLINE: Πώς βιώσατε προσωπικά το σύνδρομο Down;

Πάμπλο Πινέδα: 

Δεν ήταν οι γονείς μου που μου το είπαν. Ήταν ο δάσκαλός μου. Ήμουν περίπου εφτά χρονών, όταν με ρώτησε αν ήξερα τι είναι το σύνδρομο Down. Φυσικά απάντησα ναι. Με κοίταξε έντονα και μου εξήγησε τη γενετική του σύνδρομου Down. Στην ηλικία αυτή ήταν πραγματικά πολύ σκληρό. Για μένα αυτό ακουγόταν σαν αραμαϊκά. Ήταν πολύ βαρύ. Του έθεσα μόνο δύο ερωτήσεις: «Είμαι χαζός;» Απάντησε : «Όχι.» «Μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο με τους φίλους μου;» Απάντησε : «Κανένα πρόβλημα» . Τα υπόλοιπα μου ήταν παντελώς αδιάφορα.

 WELT ONLINE: Όπως η πλειοψηφία των παιδιών με σύνδρομο Down στην Ισπανία. Το 85% πηγαίνουν σε ένα κανονικό σχολείο.

Πινέδα: 

Ναι, τώρα. Όμως παλαιότερα δεν υπήρχε η ένταξη. Αυτό είναι η κορυφή μιας ανάπτυξης. Εγώ ήμουνα ο πρώτος μαθητής με σύνδρομο Down που πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο.

 WELT ONLINE: Τι αναμνήσεις έχετε από τα χρόνια του σχολείου;

Πινέδα: 

Στο σχολείο διασκέδαζα πολύ, περνούσα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι με τους φίλους μου. Είχα υπέροχες, ενδιαφέρουσες και πολύ σκληρές εμπειρίες. Συνολικά ήταν μια απίστευτα πλούσια φάση της ζωής μου. Υπήρχαν καλύτερες και χειρότερες μέρες. Ιδιαίτερα η εφηβεία ήταν σκληρή. Αλλά αυτή είναι πάντα μια δύσκολη περίοδος. Εγώ δεν μπορούσα μερικές φορές να ζήσω με το σώμα μου και μέσα σ’ αυτό.

 WELT ONLINE: Γιατί επιλέξατε τις παιδαγωγικές σπουδές;

Πινέδα: 

Σαν παιδί είχα πολλές ιδέες. ΄Ηθελα να γίνω δικηγόρος, κατόπιν δημοσιογράφος. Τότε ένας καθηγητής και μέντοράς μου με συμβούλεψε να γίνω δάσκαλος, γιατί τα παιδαγωγικά προσφέρουν περισσότερες επιλογές. Μου είπε ότι οι άλλες επιστήμες είναι σκληρές και ανταγωνιστικές. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο. Μου αρέσει να εργάζομαι με παιδιά, νιώθω πολύ χρήσιμος.

WELT ONLINE: Ακολουθείτε αυστηρά κάποιο σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα μελέτης;

Πινέδα: 

Από το τίποτα βγαίνει τίποτα. Μελετώ περίπου 6-7 ώρες τη μέρα. Τα βράδια τα έχω ελεύθερα. Διαβάζω πάντα με μουσική. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, οι σπουδές δεν είναι εύκολες και το σύνδρομο Down με περιορίζει κατά 30% , πράγμα που τις καθιστά δυσκολότερες. Ο καθένας πρέπει να παλεύει για το μέλλον του.

 WELT ONLINE: Τι σημαίνει και τι σημασιοδοτεί το είναι κανείς ο πρώτος με σύνδρομο Down πτυχιούχος στην Ευρώπη;

Πινέδα: 

Είναι μια μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζω ότι οι πατέρες και οι μητέρες που έχουν παιδιά με σύνδρομο Down χρειάζονται κάποιον να τους δείξει και να τους πει : «Το παιδί σου μπορεί να το κάνει αυτό». Και τα μέσα μπορούν να συνδράμουν, καθώς ψάχνουν για αξιόλογες ειδήσεις. Θέλω να δώσω πρόσωπο σε ένα κομμάτι του πληθυσμού, που σχεδόν ποτέ δεν θεωρείται αντικείμενο είδησης. Αρέσω στα μέσα – μου τηλεφωνούν τριάντα φορές τη μέρα. Αυτό είναι μερικές φορές εξαντλητικό.

WELT ONLINE: Σας έχουν ήδη προσφέρει θέσεις εργασίας;

Πινέδα: 

Όχι ακόμη. Όταν πετύχω τις εξετάσεις και πάρω την άδεια άσκησης επαγγέλματος του δάσκαλου, θα πλησιάσω το στόχο μου, να έχω δηλαδή ένα σταθερό εισόδημα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας στη Σεβίλλη συγκατοικούσα με ένα συνάδελφο. Για μένα έχει μεγάλη σημασία να οργανώσω την ανεξαρτησία μου. Δεν ξέρω ακόμη πού θα εργαστώ. Μπορεί στην επιμόρφωση, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στην συμβουλευτική, ποιος ξέρει. Είμαι ευέλικτος

 WELT ONLINE: Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, η « οπισθοδρομική / καθυστερημένη κοινωνία»;

Πινέδα: 

Το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι το ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα. Λόγω της έλλειψης κατανόησης κολλά κάποιος/α ταμπέλες. «Οι ομοφυλόφιλοι», «οι Ξένοι/ μετανάστες» και φτάνει μέχρι του σημείου «Οι γυναίκες» .Χωρίζουν σε ομάδες, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν «το διαφορετικό». Το απομονώνουν , το απλοποιούν ή το αποφεύγουν με κάθε τρόπο. Δημιουργούνται στερεότυπα, προκαταλήψεις μέχρι και λέξεις, όπως “discapacidad” (ανικανότητα) στα ισπανικά για να δηλωθεί η έννοια της υστέρησης ή καθυστέρησης..

 WELT ONLINE: Ποια εναλλακτική λύση θα υπήρχε για σας; Διότι και η ισπανική λέξη «Minusvalido» («κατώτερος/ κατώτερης αξίας») δεν είναι σε καμιά περίπτωση κατάλληλη…

Πινέδα: 

Είναι προσβολή να αποκαλείς κάποιον «ανίκανο» ή «καθυστερημένο». Γιατί να μην τον αποκαλείς «αλλιώτικο» ή « διαφορετικό άνθρωπο»; Με τον όρο σύνδρομο Down περιγράφεται μια γενετική μετάλλαξη κατά την οποία το χρωμόσωμα 21 παρουσιάζεται τρεις φορές (εξού και ο όρος τρισωμία -21).

 WELT ONLINE: Ποια είναι η γνώμη σας για την έκτρωση εμβρύων στα οποία έχει προγεννητικά διαγνωστεί κάποια καθυστέρηση, πράγμα που αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης αυτή την εποχή στη Γερμανία;

Πινέδα: 

Είμαι αντίθετος στην έκτρωση. Όχι για ηθικούς λόγους αλλά λόγω της εμπειρίας μου. Είναι δύσκολες καταστάσεις και εμπειρίες ,αλλά σε εμπλουτίζουν ως άνθρωπο. Εξαιτίας της έκτρωσης κάποιος/α δεν θα τις βιώσει ποτέ .Γονείς με παιδιά που είναι «διαφορετικά» γίνονται καλύτεροι γονείς. Γίνονται ανεκτικότεροι και πιο αλληλέγγυοι. Δεν είναι καλό να επιλέγεις ένα παιδί “`a la carte”. Σε τελική ανάλυση επιλέγουμε το τέλειο. Και όταν όλοι είναι ίδιοι, τότε είμαστε σε πολλά φτωχότεροι. Ακόμη και τα λουλούδια διαφέρουν ,αλλά όλα είναι όμορφα.. Αυτή η τάση για ομογενοποίηση είναι κακή .

Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι, αυτό είναι ο Φασισμός.

 WELT ONLINE: Η ταινία, που είχε τη ζωή σας ως έμπνευση, είχε ρομαντικά στοιχεία (στιγμές). Ονειρεύεστε να κάνετε τη δική σας οικογένεια;

Πινέδα: 

Αυτό είναι δύσκολο. Η λογοτεχνία για το σύνδρομο Down στρέφεται κυρίως γύρω από τη γενετική, την αντίληψη ή τη συμπεριφορά. Ποτέ δεν συζητιέται η συμπάθεια μεταξύ ανθρώπων με σύνδρομο Down. Σ’ αυτό ακριβώς φαίνεται η μεγάλη δύναμη της ηθικής. Στην Ισπανία, μετά από 40 χρόνια δικτατορίας του Φράνκο και με μια σταθερά διαμαρτυρόμενη καθολική εκκλησία, αυτό αποτελεί θέμα ταμπού. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για σεξ. Πρέπει τελικά κανείς να διαχωρίσει την ηθική από την πράξη. Μερικά Μέσα έχουν μια σχεδόν άρρωστη απληστία να δημιουργούν εντυπώσεις (να προκαλούν). Αρνήθηκα μια πρόσκληση για συμμετοχή σε ένα talk show, που ονομάζεται “La Noria” όπου το θέμα θα ήταν σχετικό με Σεξ και Αναπηρία. Μου ήταν αδύνατο να πάω, είναι πολύ προκλητικό και μόνο για δημιουργία εντυπώσεων. Αυτό είναι ένα ιδιωτικό, ακανθώδες θέμα, ακόμα και κάποιοι φίλοι μου με απέτρεψαν από το να συμμετέχω. Και οι άνθρωποι της τηλεόρασης έμειναν άναυδοι μετά την άρνησή μου.

WELT ONLINE: Στην Αυστρία και στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του ναζισμού δολοφονήθηκε αμέτρητο πλήθος ανθρώπων με σύνδρομο Down Από μεταπολεμικές μελέτες για χρόνια ήταν διαδεδομένη η εντύπωση ότι το σύνδρομο Down συνδέεται με προσδόκιμο ζωής τα 30 χρόνια;

Πινέδα: 

Αυτά είναι μύθοι που δημιουργούνται σύμφωνα με την ιστορία των κρατών και της επιστήμης. Η κατάσταση σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Φτάνουμε στα γηρατειά. Εξαρτάται από το πόσο υγιείς διατηρούμαστε, σωματικά και πνευματικά. Εγώ, όπως και πολλοί νέοι άνθρωποι με σύνδρομο Down ήμουν υπέρβαρος. Με γυμναστική και σωστή διατροφή έχασα 12 κιλά. Είχα, επίσης, την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια με πνευματικά ενδιαφέροντα. Με εφημερίδες και μια βιβλιοθήκη γι’ αυτό από πολύ νωρίς είχα περιέργεια και ενδιαφέροντα.

Όταν απαγορεύεις σε κάποιον την καλλιέργεια, κατά έναν τρόπο τον σκοτώνεις.

 WELT ONLINE: Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το ουσιαστικό κατά την ανατροφή παιδιών με σύνδρομο Down;

Πινέδα: 

Η Αυστρία, η Ελβετία και η Γερμανία πολιτισμικά διαφέρουν από την Ισπανία. Ίσως εκεί (Ισπανία) με καταλαβαίνουν περισσότερο. 

1ον: Πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί σας όπως σε ένα παιδί και όχι όπως σε έναν «ανάπηρο». Έτσι πρέπει να το αναθρέψετε και να το εκπαιδεύσετε (μορφώσετε). Πρέπει να μιλάτε με το παιδί σας, γιατί ο χειρότερος εχθρός για τα παιδιά με σύνδρομο Down. είναι η σιωπή. Δεν πρέπει να έχετε κανένα κόμπλεξ . Βγείτε μαζί τους έξω στον κόσμο. Πρέπει να δείξετε στους άλλους ότι αυτό είναι το παιδί σας. 

Δεν πρέπει ποτέ να είστε υπερπροστατευτικοί, ποτέ. Πρέπει να του δίνετε φυσικά και πνευματικά ερεθίσματα και έτσι να το διδάξετε να είναι αυτόνομο. Γιατί τι θα συμβεί όταν κάποτε δεν θα είστε πια κοντά του ως γονείς;

Μετάφραση: Μαρίνα Μάλλιου. Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών via AlfaVita.gr

β. Όταν οι μεγαλοι στα λογια αποδεικνυονται 
μικροι στα εργα 

Από την ιστοσελίδα  http://www.disabled.gr/lib/ με τίτλο:

Η "μαύρη σελίδα" του Άρθρου Μίλερ

Η ύπαρξη ενός 40χρονου γιου που δεν ταίριαζε στην πλοκή ζωής του Αρθουρ Μίλερ αποκαλύπτεται δύο χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.

Ο Ντάνιελ Μίλερ γεννήθηκε με σύνδρομο Ντάουν. Ο δημιουργός αριστουργημάτων, όπως ο «Θάνατος του εμποράκου», τον απέρριψε αμέσως. Λόγω ντροπής; Εγωισμού; Φόβου; Κανείς δεν έμαθε.

Ο Ντάνι μεγάλωσε σε ιδρύματα και ανάδοχες οικογένειες. Ο Αρθουρ Μίλερ τον αγκάλιασε σταδιακά τη δεκαετία του ’90. Στο αποκορύφωμα της μεταστροφής του, συμπεριέλαβε τον Ντάνι στους κληρονόμους του στη διαθήκη που υπέγραψε έξι εβδομάδες πριν πεθάνει, σε ηλικία 89 ετών, δίπλα στα άλλα τρία παιδιά του.

Η 41χρονη κόρη του μεγάλου δημιουργού Ρεμπέκα ποτέ δεν κατάλαβε το γιατί. Οπως δηλώνει στο περιοδικό «Vanity Fair», που φέρνει στο φως της δημοσιότητας την ιστορία στο τελευταίο του τεύχος, «ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα είναι ο Αρθουρ Μίλερ και είναι νεκρός».

Ο Μίλερ φέρεται να έλεγε στη μητέρα του Ντάνι, την τρίτη κατά σειρά σύζυγό του Ινγκε Μόραθ (φωτογράφο που γνώρισε στη διάρκεια γυρισμάτων ταινίας της Μέριλιν Μονρόε, που ήταν η υπ’ αριθμόν δύο γυναίκα με την οποία ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου), ότι δεν ήθελε η κόρη του να μεγαλώσει μαζί με ένα «μογγολάκι». Τα δύο μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέλφια της Ρεμπέκα και του Ντάνι μεγάλωναν με τη μητέρα τους και πρώτη σύζυγο του συγγραφέα Μέρι Σλάτερι. Η Ινγκε επισκεπτόταν το γιο της σχεδόν κάθε Κυριακή επί χρόνια στα ιδρύματα από τα οποία πέρασε. Ο πατέρας του ποτέ.

Η σκληρότητα ενός ανθρώπου που υπερασπίστηκε υψηλές αρχές στη διάρκεια της ζωής του, αρνούμενος να καταδώσει «κομμουνιστές» επί Μακαρθισμού και καταδικάζοντας τον πόλεμο του Βιετνάμ, εκπλήσσει και σοκάρει πολλούς.

Δεν μειώνει πάντως το μεγαλείο του έργου του Μίλερ, υπογραμμίζει στη βρετανική εφημερίδα «Τάιμς» ο Αμερικανός κριτικός θεάτρου Μάρτιν Γκότφριντ, που πρώτη φορά ανέφερε την ύπαρξη του Ντάνι σε ένα βιβλίο του το 2003.

Ηταν η Ρεμπέκα Μίλερ, ηθοποιός και σκηνοθέτιδα, μαζί με το σύζυγό της ηθοποιό Ντάνιελ Ντέι Λιούις που πίεσαν το συγγραφέα να αποδεχτεί τον Ντάνι. Σύμφωνα με συγγενείς και φίλους, ο γαμπρός του, που υποδύθηκε με συγκλονιστικό τρόπο στη μεγάλη οθόνη ένα άτομο με ειδικές ανάγκες και εξαιρετικές ικανότητες στην ταινία «Το αριστερό μου πόδι», έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή στάσης του Αρθουρ Μίλερ.

Ο συγγραφέας εντυπωσιάστηκε όταν έμαθε πως ο Ντάνι μπορούσε να ζει αυτόνομα εκτός ιδρυμάτων και να εργάζεται. Το 1995 για πρώτη φορά δημοσίως, ύστερα από ομιλία του υπέρ ενός ατόμου με ειδικές ανάγκες που καταδικάστηκε για μια δολοφονία, άνοιξε την αγκαλιά του στον Ντάνιελ, που ήταν στο ακροατήριο. 

Σήμερα ο Ντάνι ζει με ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που τον αποδέχτηκαν σαν παιδί τους. Για την αδελφή του Ρεμπέκα είναι μέλος της οικογένειας Μίλερ.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ελεύθερος Τύπος

Χρυσή Αυγή, Δημοκρατία και Αριστερά

.

  

«Αμερικανοεβραικές και αμερικανοελληνικές 

οργανώσεις πίεζαν για τη Χρυσή Αυγή. 

Σαφώς έπαιξε ρόλο αυτό στις εξελίξεις. 

Σαφώς ο πρωθυπουργός έπρεπε να τους πει κάτι», 

επισήμανε ο πρώην υπουργός Ρουπακιώτης 

στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ. βλ. Εδώ

«Γάμησε τη Βουλή σας και το Σύνταγμά σας.

Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος είναι ψύλλος.

Η Ελλάδα είναι ψύλλος. Αν αυτοί οι δύο εξακολουθούν

 να προκαλούν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί

να φάνε καμιά φάπα από τη προβοσκίδα του ελέφαντα.

Αν ο πρωθυπουργός σου αρχίζει να μου λέει για

δημοκρατίες, κοινοβούλια κι συντάγματα, αυτός,

το κοινοβούλιό του και το σύνταγμά του μπορεί

να μην κρατήσουν πολύ.»

Απάντηση του προέδρου Τζόνσον στον Έλληνα πρέσβη

δύο χρόνια πριν τη δικτατορία στην Ελλάδα (Ελευθεροτυπία)

"Ο ρατσισμός μέσα στο στρατό των ΗΠΑ είναι 

σημαντικό εργαλείο  για να δικαιολογήσει 

τη δολοφονία, την αιχμαλωσία και

τα βασανιστήρια ενός άλλου λαού"

Human rights investigations NATO’s secret weapon – racism 

Παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα

 http://konstantakopoulos.blogspot.gr/

με τίτλο: Χρυσαυγειάδος το ανάγνωσμα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 Σε όλο και πιο επικίνδυνη, καταστροφική τροχιά μπαίνουν οι (συνδεόμενες και συναρτημένες) εξελίξεις σε Ελλάδα (και Κύπρο), και σε ότι αφορά την εσωτερική και σε ότι αφορά την εξωτερική τους διάσταση.

Στο επίπεδο της κλονιζόμενης και απειλούμενης, από τα Μνημόνια και τις Δανειακές, εναπομείνασας δημοκρατίας, η θεατρική μεταφορά εκλεγμένων βουλευτών σιδηροδέσμιων στα κρατητήρια, χωρίς την άδεια της Βουλής, πρώτη φορά μετά την 21^ηΑπριλίου 1967, δημιουργεί, αν μη τι άλλο, δυσάρεστους συνειρμούς, ανεξαρτήτως της ριζικής διαφωνίας που μπορεί κάποιος να έχει με τις ιδέες των οπαδών του Χίτλερ και του Παπαδόπουλου.

Φυσικά πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά τυχόν συντελεσθέντα κακουργήματα, αλλά είναι κρίσιμης σημασίας, ιδίως σήμερα, ιδίως σε μια χώρα με την τραγική ιστορία και στη σημερινή συγκυρία της Ελλάδας, η απαρέγκλιτη, σχολαστική τήρηση όλων των συνταγματικών προνοιών, η ουσιαστική τήρηση της δημοκρατικής αρχής. 

Η δημοκρατία ισχύει για όλους, περιλαμβανομένων αυτών με τους οποίους μπορεί να διαφωνούμε, να μας απωθούν, ακόμα και να τους σιχαινόμαστε, αλλοιώς δεν είναι δημοκρατία.

Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό γιατί τα Μνημόνια, οι Δανειακές, η καταστροφή και υποδούλωση της χώρας φέρουν μαζί τους τα σπέρματα της εμφύλιας σύρραξης, στην οποία αφεύκτως, όλο και ταχύτερα πλησιάζουμε, όσο δεν καταφέρνουμε να παράγουμε τις πολιτικές, κοινωνικές, εθνικές δυνάμεις, που χρειαζόμαστε για να δώσουμε τον αγώνα για τη σωτηρία του ελληνικού λαού. 

Η τήρηση, σε αυτές τις συνθήκες, του πνεύματος και του γράμματος του συντάγματος, ο σεβασμός της νομιμότητας και βασικών θεσμών όπως η βουλευτική ασυλία είναι πρωταρχικής σημασίας για τη διατήρηση ενός από τους τελευταίους κώδικες ειρηνικής συνύπαρξης των Ελλήνων.

Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ευσταθεί η (ευφυής) νομική κατασκευή του διαρκούς, επ’ άπειρον αυτόφωρου, που εμφάνισαν οι Εισαγγελείς, καμία θεμιτή ανάγκη δεν επέβαλε την παράκαμψη της Βουλής.

Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Πρωθυπουργός ήθελε την ηγεσία της ΧΑ στη φυλακή προτού πάρει το αεροπλάνο για την Ουάσιγκτον ή κάτι άλλο πρυτάνευσε στη σκέψη όσων αποφάσισαν τέτοιο τρόπο δράσης. 

Δεν περιποιεί όμως τιμή στη δημοκρατία, συνιστά αντίθετα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο, η σύλληψη βουλευτών χωρίς να προηγηθεί άρση της ασυλίας. 

Η σύλληψη ηγεσίας κόμματος είναι ακραίο μέτρο, πρέπει να γίνεται με την άδεια της Βουλής, για συγκεκριμένες πράξεις, με πολύ σοβαρά στοιχεία. 

Θα δημιουργήσει μείζονα συνταγματικά προβλήματα και βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ευρωπαϊκή συνταγματική παράδοση.

Δεν επιτρέπεται ομοίως η ποινική δίωξη να χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο απαγόρευσης κόμματος, ούτε να γίνεται κοπτοραπτική νομοθεσίας και συντάγματος για να παραχαραχθεί ουσιαστικά το εκλογικό αποτέλεσμα, να σταματήσει αίφνης η χρηματοδότηση κόμματος ή να αποφευχθούν επαναληπτικές εκλογές όπου το επιβάλλει ο νόμος ή για να παραβιασθεί το πνεύμα και το γράμμα του συντάγματος. 

Είναι απαράδεκτο να απαγορεύεται από τον Πρόεδρο της Βουλής η είσοδος μη συλληφθέντων βουλευτών στα γραφεία τους 

ή να διαγράφει η ΝΔ τον συνήγορο Κασιδιάρη για τις νομικές απόψεις του!

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες.

Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί με κατασταλτικά μέτρα, όπως δεν εμποδίστηκε με τέτοια μέτρα η εξάπλωση του κομμουνισμού.

Τέτοιες μέθοδοι δεν θα συμβάλλουν στην καταπολέμηση, αλλά μάλλον στην ενίσχυση της απήχησης της ΧΑ, μεταβάλλοντάς την στην κοινωνική συνείδηση, τουλάχιστον μερικά, από «θύτη» - όπως ήταν την επαύριο της δολοφονίας Φύσσα - σε «θύμα». 

Ελπίζουμε, η υπόθεση αυτή να μη γίνει απαρχή μείζονος ανωμαλίας και περιπετειών από το μνημονιακό καθεστώς, που δεν του αρέσει, ενοχλείται, όταν το αποκαλούν «κατοχική κυβέρνηση», αλλά δεν κάνει παρά ότι το προστάζει η Τρόικα των Πιστωτών (*)

  

Ακόμα και δεχόμενοι ότι στελέχη της Χρυσής Αυγής έχουν εγκληματική δράση, που πρέπει καθεαυτή να διωχθεί παραδειγματικά, η Χρυσή Αυγή δεν παύει να είναι πολιτικό κίνημα, υποστηριζόμενο από εκατοντάδες χιλιάδες ‘Ελληνες, είτε μας αρέσουν, είτε δεν μας αρέσουν οι ιδέες του. 

Η απήχησή της δεν οφείλεται στη δημοτικότητα του Χίτλερ και του Παπαδόπουλου, γιατί τότε οι οπαδοί της θα την ανακάλυπταν νωρίτερα. 

‘Εχει απήχηση όχι εξαιτίας, αλλά παρά τις ιδέες της. 

Και την έχει γιατί προσφέρει μια απάντηση, λάθος κατά τη γνώμη μας, αλλά απάντηση σε υπαρκτά ζητήματα, όπως 

η άναρχη μετανάστευση και διάρρηξη του πολεοδομικού και κοινωνικού ιστού των μεγάλων αστικών κέντρων, 

η Μνημονιακή Καταστροφή και Υποδούλωση, 

η ανάγκη υπεράσπισης του ελληνικού έθνους από τον πόλεμο που του γίνεται.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο «μικρός φασισμός» του κ. Μιχαλολιάκου δεν μπορεί να καταπολεμηθεί από τους εκπροσώπους του «μεγάλου», των Μνημονίων και του τραπεζικού νέο-ολοκληρωτισμού, εκπρόσωποι άλλωστε του οποίου επεδείκνυαν απόλυτη ανοχή επί χρόνια προς την ΧΑ και αντιμετώπιζαν μέχρι πρόσφατα το ενδεχόμενο συνεργασίας μαζί της «αν σοβαρευθεί». 

Πότε ακριβώς ανακάλυψαν ότι είναι εγκληματική οργάνωση; 

Πόσο μάλλον που, το Μνημόνιο, μπορεί να μην έχει μαχαιρώματα στην καμπούρα του, 

έχει όμως χιλιάδες αυτοκτονίες, 

χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες νεκρούς εμμέσως, από μη ικανοποιητική περίθαλψη π.χ., 

δύο ή τρεις κατεστραμμένες από την ανεργία γενηές νέων Ελλήνων, 

εκατομμύρια κατεστραμμένες ζωές και, κυρίως, 

τη ματαίωση της προοπτικής μιας χώρας, ενός λαού, ενός έθνους.

  

Η αριστερά θα μπορούσε να γίνει αυτή ο κύριος υποδοχέας των αγανακτισμένων, επαναστατημένων, καταστρεφόμενων κοινωνικών στρωμάτων, 

αν διέθετε αναγνώριζε το πρόβλημα 

και αποκτούσε πολιτική για το μεταναστευτικό (αν είχε τέτοια πολιτική θα κέρδιζε τις εκλογές του 2012), 

αν εμφανιζόταν πιο αξιόπιστο από σήμερα αντιμνημονιακό-αντισυστημικό εργαλείο, 

αν είχε ορθά τοποθετηθεί στο ζήτημα του ‘Εθνους και δεν το απέφευγε. 

Αυτό το τελευταίο σημείο είναι κομβικό.

 Χωρίς σωστή αντίληψη της σχέσης κοινωνικού-εθνικού, είναι αδύνατο για την ελληνική αριστερά, στις σημερινές συνθήκες, να αποφύγει μεσοπρόθεσμα βαρύτατη πολιτική ήττα, ίσως τη βαρύτερη της ιστορίας της. 

Το εθνικό είναι το κλειδί της ηγεμονίας στην Ελλάδα σήμερα.

Σε μια κρίση τύπου Βαϊμάρης, υπογραμμίσαμε πέρυσι, σε ένα άρθρο μας αμέσως μετά τις εκλογές, η σχετική άνοδος των ποσοστών ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιορισμένη σημασία, όπως καμία σημασία δεν είχαν οι εκλογικές επιδόσεις Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών στη Γερμανία πριν το 1933. 

Μεγαλύτερη σημασία έχει η τελική ικανότητά του να ηγηθεί του πολέμου για τη σωτηρία της χώρας. 

Από την άποψη αυτή, πολύ ορθότερο κριτήριο επιτυχίας ή αποτυχίας ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο λόγος της μεταβολής της απήχησής του προς την μεταβολή της απήχησης του άλλου αντισυστημικού πόλου. 

Και τα ποιοτικά ασφαλώς χαρακτηριστικά αυτής της απήχησης, αν πρόκειται δηλαδή μόνο για παθητική εκδήλωση πρόθεσης ψήφου ή «μάχιμη», ενεργό συμμετοχή. 

Το ότι 9-10% των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ του 2012 «μετεγράφησαν» στη Χρυσή Αυγή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί να θεωρηθεί θετικό σημάδι για την αριστερά. 

Η άνοδος της ΧΑ πρέπει, εν μέρει, να θεωρηθεί και καθρέφτης των όποιων λαθών ή αδυναμιών της αριστεράς και να χρησιμεύσει ως σοβαρή προειδοποίηση για την Κουμουνδούρου.

  

Κατά τα άλλα, 

η υπόθεση «Χρυσή Αυγή» ήδη χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους μνημονιακούς και τα Μέσα της διαπλοκής και της διαφθοράς, για να σταματήσει οποιαδήποτε συζήτηση μειζόνων θεμάτων και καταστροφικών εξελίξεων και στην εσωτερική κατάσταση και στην εξωτερική θέση και πολιτική της Ελλάδας. 

Κινδυνεύουμε τώρα, εκτός των άλλων, με τούτα και με κείνα, να στρέψουμε τη συλλογική μας προσοχή στα θέματα της ποινικής δίωξης βουλευτών, όχι στο κοινωνικό ολοκαύτωμα, τη λεηλασία, υποδούλωση και καταστροφή της Ελλάδας και της Κύπρου και το πως θα τα σταματήσουμε.

  

(*) Τρόικα, ειρήσθω εν παρόδω, που δεν αποτελείται μόνο από τη Γερμανία, όπως θέλουν λίαν επιμόνως να μας πείσουν όσοι επιδιώκουν  να αθωώσουν το ΔΝΤ, τις ΗΠΑ, με τον δεσπόζοντα ρόλο τους στο Ταμείο και τις μεγάλες ξένες τράπεζες όπως η Goldman Sachs, για τη συμμετοχή τους  στην ελληνική τραγωδία. 

Konstantakopoulos.blogspot.com

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα (3.10.2013) με τον τίτλο "Χρυσή Αυγή, Δημοκρατία και Αριστερά"

To 9χρονο από το Αφγανιστάν που κλαίει για τη "δημοπράτησή" του, κλαίει γιατί οι ΝΑΤΟικοί σε επιδρομή τους σκότωσαν τους δικούς του

Παρακάτω μια φωτογραφία από το Αφγανιστάν με δύο διαφορετικά συνοδευτικά κείμενα: 

Το πρώτο κείμενο είναι αυτό που συνοδεύει τη φωτογραφία σε πάμπολλα ελληνικά ιστολόγια εδώ και περισσότερο από μια βδομάδα.

Μπορεί να το δει κανείς, κλικ http://tinyurl.com/q56c3em, σε πάνω από εβδομήντα ιστολόγια.

Το δεύτερο κείμενο είναι αυτό που συνοδεύει τη φωτογραφία σε φωτογραφικό άλμπουμ του Reuters για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, βλ. http://tinyurl.com/p3z3nwg

Tο εντόπισαν στο ιστολόγιο Ελληνικά Hoaxes, βλ. Εδώ

Η φωτογραφία από το Αφγανιστάν συγκλονίζει.

 Το κοριτσάκι μόλις εννέα χρονών έχει κρύψει το πρόσωπό του

 με τα χέρια του από ντροπή. 

Είναι η η φωτογραφία από την “δημοπρασία” του!

Μαΐου. 2011Taloqan, Afghanistan

Ένα κορίτσι από το Αφγανιστάν του οποίου η οικογένειά του

σκοτώθηκε τη νύχτα μετά από επιδρομή του ΝΑΤΟ και αφγανικών δυνάμεων, καλύπτει το πρόσωπό του καθώς κλαίει κατά τη διάρκεια 
διαμαρτυρίας στην Taloqan στις 18, Μαΐου 2011.

«Δέκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και πενήντα τραυματίστηκαν σε βίαιες
διαδηλώσεις ενάντια στη δολοφονία  δύο ανδρών και δύο γυναικών
σε νυχτερινή επιδρομή στο βόρειο Αφγανιστάν»,
δήλωσε υψηλόβαθμος υγιειονομικός υπάλληλος.

Χωρίς σχόλια.